Ir al contenido principal

El scrap en los tiempos del coronavirus

No querida, no se me ha ido la olla y no me voy a poner a la altura de García Márquez para justificar mi vuelta al scrap... También es cierto que al ritmo que llevaba casi iba a tardar lo mismo que tardó Florentino Ariza en tener entre sus manos a su amada Fermina Daza...
Hoy no te voy a dar la chapa, o no demasiado, vamos, que nos conocemos!

He desaparecido todos estos años porque estaba en un pozo... (atención, violines, fundido a negro y voz en off)

En Septiembre del año pasado hice el último examen de la universidad. Cerraba un capítulo de 4 años de estrés, de falta de sueño, de frustraciones y sobretodo falta de vida social.

En esos 4 años tuve que compaginar el trabajo a jornada completa con los estudios. Vamos, un chollo! Así que ya te puedes imaginar lo que he hecho desde septiembre... Pues sí, me he dedicado a beberme hasta el agua de los floreros y he pasado del scrap, tenía que socializar, ¿no?

...Y entonces el karma se me puso en el camino y me dijo... el scrap te ha dado mucho y ahora tu pasas del scrap porqué no tienes tiempo? (lee esto con la voz en off de Constantino Romero) y hala, pues toma pandemia! Para darme el tiempo que me falta!! Como dicía miña nai...
non queres caldo, toma sete tazas

Siendo estas las premisas, entenderás que mi vuelta al scrap haya sido con un álbum sobre mi graduación en Noviembre en Edimburgo (no veas que pelete!!)  por la Universidad de Heartfordshire.



Emoción total, me parecía estar en una peli de Harry Potter!! Y bueno.... cuando dieron inicio a la ceremonia tocando la gaita ya... todo el puñetero rimel corrido!!! Mira, que te voy a poner el video porqué a mi me ha costado mucho graduarme y no pienso que lo vuelva a hacer otra vez así que hay que presumir!




Cómo puedes ver yo estaba un poco loca del coño y no he enteraba mucho ni por dónde iba.... fue un día de grandes emociones dónde por fin me pude reecontrar con mis compis de fatigas. Ya se sabe que el estrés y el odio por según que profesores une mucho!! Así que sin más dilación... (aunque no tengo yo muy claro que hayas leído todo hasta aquí y no hayas pasado directamente a las fotos!...) Te presento el álbum de mi graduación. Un supercurro, pero la ocasión lo merecía!



Como sabes a mi me gusta seguir una narrativa, y aquí quise hacer un poco como en "como conocí a vuestra madre y poner una foto del presente y después el "os preguntareis como he llegado hasta aquí y hace un flashback...




Como ves, en este álbum he utilizado mucho la técnica de repetir la misma foto pero en blanco y negro o más pequeña que la original. Creo que le añade más interés visual. ¿Qué te parece?





La estructura es una pasada, con un montón de bolsillos y cosas que se abren y abren y abren...















Este álbum se lo dedico a mis compis, que me han ayudado, soportado e inspirado durante mi camino. Todo esto es gracias a vosotros: Chrystal, Eva, Elodie, Jen, Micha, Lou, Siam, Karine, Alicia, Jielian, Nahum, Grillo, Johana y Mark! Gracias chicos

Bueno, y a ti que te ha parecido mi vuelta al scrap?  Me salvas o me echas a los leones? Dímelo en los comentarios y no me dejes en ascuas!

un bico


Mati






Comentarios

  1. Pues sí, lo leí todo, me vi el video de tu graduación y toditas las fotos del álbum!!! Felicidades!! Y tu álbum una pasada, aunque haga años que no haces scrap, tu estilo es inconfundible. No nos vuelvas a dejar

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Muchas gracias, Gaby. No veas lo nerviosa que estaba. Tenía miedo a todo, a coger los papeles, los sellos, las tintas... pero poquito a poquito todo volvió a la normalidad. Será como montar en bicicleta, supongo!

      Eliminar
  2. Xenial! Como nos vai parecer?? Estupendo! Bicos dende Galicia!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Ti es un amor e estás da miña parte, normal! Moitas grazas por teres pasado. Un bico moi grande. Que ganas de que pase todo esto para poder volver a Vigo e camiñar liscando polas rúas!

      Eliminar
    2. Eu tamèn me vou a colar neste apartado pra mandarvos un bico moi grande as dùas. Mati, xa sabes que me encanta o teu scrap (teño gardado unha obra tùa). Què gañas de que pase todo! E temos que facer unha quedada por Vigo, xa dixen que este ano vou a reducir a miña lista de cafès pendientes, e co que està a pasar mais decidida estou. :-D

      Eliminar
    3. Cri, ese café o temos que facer si ou si! Non è que pode pasar tanto tempo!! En canto me deixen sair de Italia os aviso!

      Eliminar
  3. Pues felicidades por tu graduación y por ese pedazo de álbum que no tiene desperdicio!. Claro que sí, que todo esto había que documentarlo tal y como merece tanto esfuerzo.
    Un mega abrazo apretado, guapa!

    Charo

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Muchas gracias Charo! Qué alegría verte de nuevo por aquí!! Sabes que yo soy de documentar todo y la verdad esto lo he echado mucho de menos en mi vida estos últimos años. Ahora lo que tengo que hacer es coger carrerilla de nuevo.

      Eliminar
  4. Jajaja ya te ví un poco perdida al recoger el diploma, normal, un salón muy chulo y debe ser super emocionante ¡Enhorabuena!
    Tú álbum me encanta, lleno de detalles y fotos que tú sabes los buenos recuerdos que te traen.
    Me alegra verte de nuevo por aquí, me encanta como te explicas, eres única.
    Un saludo y cuídate mucho en estos tiempos de coronavirus.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Un poco perdida? Eres muy benévola! Parecía un pulpo en un garage!! Si es que hasta en los momentos solemnes soy una metepatas!
      Yo también estoy muy feliz de volver, incluso de escribir.... no me di cuenta de la felicidad que me daba hasta que escribí el post. Gracias por estar aquí y por favor, cuídate. Un beso

      Eliminar
  5. Respuestas
    1. Has visto? Me ha fallado un poco el timing! Tenía que haberlo hecho antes... como en navidades, así tenía el inicio del posts perfecto!! Mecachis! Tengo que programar más!! Un beso guapa!!

      Eliminar

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

Vuelven los minis!

No sé si te acuerdas que a principios de año me había apuntado a una cadena de deseos de facebook, quien carallo me manda a mi meterme en camisas de once varas!! Hoy te traigo el mini que le hice a una de las chicas que se apuntó a esta lista.  Si, si, has escuchado bien!! He hecho un mini!!  Después de tanta  tarjeta tenía mono, mucho mono, de minis, y ¿tú? ¿los echabas de menos? Pues hala, aquí tienes un sneak peek o hablando en cristiano, te dejo echar un vistazo ¿Promete? Es para Noe, Asturiana de nacimiento y galleguiña de adopción.  Conocí a Noe en Noviembre, en nuestra primera quedada scrapera das Rías Baixas, conectamos enseguida, ¿sabes cuando ves a una persona por primera vez, empiezas a hablar y parece que te conoces de toda la vida? Pues eso. Además nos preparó unos muffings, unas magdalenas vamos, que aún me viene el agua a la boca cuando me acuerdo... por eso me hizo una ilusión tremenda que Noe fuese una de las personas que respondiesen a la cadena

Una card-in-a-box para Chiara

Hace un año (bueno, un año y unos días pero tampoco hay que ser tan quisquillosas) te enseñaba una tarjeta vertical que había hecho para Chiara mi compi de oficina por su cumpleaños. Ha pasado un año y muchas cosas han cambiado. Chiara ya no es mi compi di oficina, ya no somos el yin y el yang… nuestra separación fue casi tan traumática como la de los Beatles, pero un poco menos mediática… por culpa del "business needs" ahora divido despacho con David, un belga muy simpático pero… no es Chiara. Ella y yo " ci capivamo al volo" , es decir, nos entendíamos a la perfección pero ya se sabe, c'est la vie ! Obviamente, si eres un poco perspicaz habrás pillado que si hace un año te presentaba una tarjeta que había hecho por su cumpleaños hoy te traigo otra… sino lo habías pillado lo siento por el spoiler! Si ya empiezas a conocerme un poquito (y después de todas estas charlas ya podrías) sabrás que no me gusta repetirme, al menos en lo referente a las cosa